Tańce narodowe Anglii, Irlandii i Francji

MORRIS to angielski taniec ludowy. Kategoria zbiorcza, do której należy wiele tańców, charakteryzujących się obrzędowością (wykonywanie morrisa zazwyczaj wiązało się ze świętem lub uroczystym dniem, np. dożynkami), krzykliwością strojów, liczbą tancerzy (zazwyczaj sześciu) oraz ustaloną choreografią dla każdego z tańców. Angielski taniec ludowy, któremu zazwyczaj towarzyszy muzyka. Bazuje on na rytmicznym stepowaniu i wykonywaniu ułożonych wcześniej figur przez grupę tancerzy. Tancerze mogą dzierżyć takie rzeczy jak patyki, miecze, chusty i dzwonki. W niewielu tańcach dla jednego lub dwóch ludzi kroki są wykonywane blisko siebie oraz nad parą glinianych rurek położonych na podłożu. Nie ma żadnej wzmianki o tym tańcu wcześniej, niż w końcu XV wieku mimo, iż wczesne zapiski takie jak biskupie "Visitation Articles wspominają o tańcu z mieczem oraz o innych tanecznych zajęciach takich jak gry mumming. Termin pochodzi od tańca na torfowisku, wtedy znanego jako taniec Morisk lub Moreys daunce, lub morisse daunce w XV wieku. Pisownia Morris-dance pojawia się w XVII wieku.

Dziś istnieje 6 dominujących styli tańca Morris

Muzykę grano na trąbie, bębenku czy skrzypcach. Są one używane do dziś, ale najpopularniejszym instrumentem jest melodeon. Akordeony i harmonie są równie popularne, używa się także innych instrumentów. Często także perkusyjnych. Cotswold oraz tańce z mieczami są zazwyczaj tańczone przez jednego człowieka, ale Northwest i Border tańczone są przez zespół, którym wtóruje bęben.

 

Zapewne każdy z nas zna taniec o nazwie KANKAN. 

KANKAN, CANCAN to francuski taniec z 2. połowy XIX wieku, pochodzenie niepewne. Towarzyszy mu muzyka bardzo szybka, w rytmie galopu, w metrum 2/4. Kankan powstał dzięki młodym pannom/dziewczętom, które same szyły sukienki i tańczyły w miastach dla rozrywki i dla "przypodobania się"; swoją popularność ugruntował przez paryskie teatrzyki variétés. Charakterystycznymi dla tego tańca są takie figury akrobatyczne, jak szpagat, gwiazda, wyrzut prostej nogi do góry. Początkowo wywoływał oburzenie obrońców moralności.

Zapewne każdy z nas kojarzy tańce iralndzkie. STEPtańczony jest zespołowo (set dance) lub solo w specjalnych butach, które mają obcas i klocek (z przodu). Najważniejszym i zarazem najbardziej charakterystycznym elementem tańca jest wystukiwanie uderzeń w rytmie muzyki. Oprócz tego tancerz musi być wyprostowany i trzymać ręce przy ciele oraz uśmiechać się.

Nazewnictwo elementów stepu jest bardzo różne. W Polsce używa się przeważnie określeń angielskich, np. uderzenie klockiem o podłogę to treble , a uderzenie obcasem o obcas to click.

Step, jako efektowna forma tańca, często wykorzystywany jest w show, do najbardziej znanych należą Lord of the Dance oraz Feet of Flames. Ich twórca, Michael Flatley, rekordzista księgi Guinessa, potrafi zrobić 37 uderzeń stopą o podłoże na sekundę(!)